MARETAK

Door de reactie van Gertie ben ik eens gauw de maretak docu ingedoken om er zelf ook iets meer van te weten. Ik zocht en vond het onderstaande, de meest beknopte omschrijving.

Van Wikipedia
De maretak (Viscum album) is een wintergroene plant die in bomen leeft.
Het is een halfparasiet: voor water en zouten is hij afhankelijk van zijn gastheer. De maretak wordt ook "mistletoe", "mistel" of "vogellijm" genoemd. In Nederland is ze wettelijk beschermd.

De maretak komt in geheel Nederland en in het oosten van België voor. De noordelijke grens is niet Zuid-Limburg zoals algemeen aangenomen wordt. In Noord-Denemarken is de maretak ook aangetroffen in een ratelpopulier. En nabij London heb ik de maretak zelf waargenomen.
De plant komt voor in populieren, (echter nooit in zwarte populieren), appelbomen en meidoornstruiken.Maar er zijn nog heel wat andere boomsoorten waarop de plant groeit.

De bleekgroene, leerachtige bladeren zitten als kleine propellers aan het eind van de stengels. Ze zijn parallelnervig en blijven gedurende de winter groen, ze vallen pas na twee jaar af. Op de plaats waar de stengel zich vertakt, verschijnen in de lente zeer kleine mannelijke en vrouwelijke bloemen op verschillende planten (tweehuizig). Deze ontwikkelen zich tot witte, kogelronde bessen op de vrouwelijke planten, deze zitten vol met wit, kleverig slijm. De witte besachtige vrucht wordt door vogels verspreid. Deze worden genuttigd in de oksel van een boomtak, het zaad blijft liggen en ontkiemt. De wortel groeit in de boom. Zaden worden niet verteerd en hebben een kleverige laag, vandaar ook de naam "vogellijm". De zaden zijn giftig.

Culturele betekenis
Met name ten tijde van de jaarwisseling wordt maretak als versiering opgehangen. Het gebruik wil dat je iemand die er onder staat ongestraft mag kussen.

Bij de Kelten en Germanen was de maretak een heilige plant, die in hun magische vruchtbaarheidsrituelen een belangrijke rol speelde. Volgens Plinius de Oudere sneed een in wit geklede druïde in de midwinterceremonie met een gouden sikkel de maretak uit de heilige eik.
De afgesneden plant mocht de grond niet raken en werd in witte doeken opgevangen. Daarna slachtte hij de offerdieren en dompelde de maretak in water dat dan als bescherming tegen ziekten en onheil werd gebruikt. De offergaven waren bestemd voor de geesten van de vruchtbaarheid, zoals de godin Freya.

In de scandinavische mythologie werd Balder gedood door een pijlpunt gemaakt van maretak.

De maretak stond als geneesmiddel bekend in de kruidengeneeskunde (Hippocrates, Dodoens). In de antroposofie en de volksgeneeskunde worden de medicinale eigenschappen van de maretak nog altijd gebruikt.

In een brochure van de Amsterdamse (antroposofische) huisarts Arie Bos worden aspecten van kanker beschreven, vooral in relatie tot een preparaat gemaakt van de maretak. (Antroposofische geneeskunde komt voort uit de ideeën van Rudolf Steiner en de arts Ita Wegman. In hun visie is de mens een wezen van geestelijke oorsprong dat zich verbindt met een lichaam om in deze stoffelijke vorm zijn leven op aarde vorm en inhoud te geven).

De maretak wordt aan de balken van stallen gehangen; het diende om de mare (wat heks, spook of nachtmerrie betekent) weg te jagen en zo het vee vruchtbaar te houden.