L'AQUITAINE

Nog even 3 weken weg.
Naar l'Aquitaine, de Atlantische Kust, de Médoc.
Tien jaar niet geweest, eens kijken hoe het er nu is.
De voorbereidingen vroegen niet veel tijd. In het voorjaar de kampeerspullen al gebruikt en opzijgezet. Grappig, wij kamperen al jaren niet, maar hebben het nog steeds over de "kampeerspullen".
Alleen de fietsendrager moest aangepast. Ja, eindelijk! Eindelijk gaat Pita's fiets mee. Miste zij nooit op de andere kust, maar nu heeft zij hem toch echt nodig op Euronat. Euronat, met toen al ruim 10.000 inwoners in de zomer!
Donderdag 21/8 tegen zessen 's ochtends vertrokken, beetje regen, later droog. Richting Antwerpen, maar nu verder over Gent naar Lille. Daar even wat verwarring, er is zo veel veranderd. Nieuwe verbindingen, breder en sneller... ga je ook sneller de mist in! Kwam gauw weer goed. Na Lille via Amiens, Rouen, Le Mans, Tours, Poitiers, Niort, La Rochelle. In hotel IBIS "centre ville" getrokken. Volgens de papieren belofte tegenover het hotel een openbare, bewaakte parkeerplaats. Klopt. Maar wèl een dikke 5 minuten lopen en wèl betaald bewaakt... maar dan alleen tijdens de openingstijden van de winkels. Heel vervelend als je moe van de reis aankomt, weg noch steg kent, en nergens een parkeerplek te vinden is, want het stadje was gewoon overvol met (Franse) toeristen. Later loste alles zich vanzelf op. Centre Ville = vieux port, het hotel lag vlak tegenover de oude haven vol bootjes van klein, groter tot heel groot en mooi.
Vrijdag La Rochelle een beetje bekeken, daarna Île de Ré bezocht. Dit eiland is inmiddels via een gigantische brug - 4,5 km lang - met het vasteland verbonden (Péage € 16,50, alleen heen). Île de Ré bijna geheel rondgereden en bekeken. Alles nogal vlak.
Reden net een oud ommuurd stadje uit toen ik merkte dat de fietsen op de -drager helemaal scheef hingen. Dus stoppen maar, fietsen er af, drager onderzocht, opnieuw gemonteerd en gesteld (was kennelijk ietsje losgetrild), fietsen teruggezet, nog eens gecontroleerd en een dik kwartier later konden wij verder.
Tijdens mijn exercitie werd ik een poosje "begeleid" door een oude Française die een lift wilde naar een busstop elders op het eiland. Kon ik haar niet geven. Dus klampte zij elke passerende wagen aan - dat waren er heel wat - en vroeg of iemand haar daar kon droppen. Kennelijk niet, na gestopt te hebben reden zij allemaal door.
Na genoeg gekeken te hebben, terug naar La Rochelle. Auto buiten het centrum neergezet en in een restaurantje in de buurt van een wat late, heerlijke warme lunch genoten.
Zaterdagochtend al voor negenen vertrokken - na wederom een prima ontbijt - en op ons gemak via Rochefort naar Royan. Voorbij Rochefort weer een moderne, lange brug, "slechts" 2 km. ditmaal.
In Royan vonden wij al gauw de route naar de veerpont (le bac). Behalve de bordjes stqqt het woord "BAC" gewoon op straat geschilderd. Wij boften, wij waren de één-na-laatsten die de pont opreden, hij voer meteen weg. Was niet helemaal vol, maar toen wij na de oversteek Point de Grave uitreden, stond er een kilometers-lange file Franse wachtenden, vakantiegangers die naar huis gingen.
Verderop zagen wij nog een vreselijk ongeluk, net gebeurd, auto op zijn kant, een andere helemaal in de kreukels. Beslist iemand die zonder te kijken onze doorgaande weg overstak. Politie en ambulance waren er al bij en al gauw mochten wij er in een boogje omheen, de tegenliggers gelijktijdig net zo'n boogje. Heel wat anders dan bij ons in NL, daar duurt het altijd uren; Klinkt hard, maar toch!
En al gauw daarna lag Euronat voor ons, als vanouds, wapperende vlaggen, grote parkeerplaats, de Receptie daarachter... met een lange rij wachtenden, die zich gelukkig snel oploste, omdat ruim de helft na een oproep een andere rij vormde, dit waren vertrekkenden die hun borg kwamen verrekenen.
Veel als vanouds, enkele dingen nieuw, zoals een dogtag met foto voor legitimatie voor gratis entree van het royale zwembad (warm water!) en verder o.a. vereist als je het terrein uitfietst.
Door naar ons huisje, een studio Sud voor 2 (had toch nog een slaapbank voor twee ook), echt op het Zuiden. Compleet ingericht met Ikea meubilair + schilderijen + gordijnen. Whirlpool combi-magnetron-oven, koelkast, vaatwasser, 2 electrische infrarood kookplaten met bijbehorende pannen, volop servies, glaswerk, bestek. Badkamer met douche, toilet, vaste wastafel met kastjes en verlichte spiegel (de enige spiegel in huis!).
Groot terras, 2 zonnebedden, tafel, stoelen; Zelfs wat strandmatjes. Grote tuin omzoomd met hoge pijnbomen, hele dag zon, daar genieten wij volop van, de hele week al, wij ziteen hier nu ruim een week.
Zaterdagavond gegrild kippetje gehaald, smaakt toch anders hier, ander voer, denk ik. Maandag naar Lesparre, boodschappen ingeslagen. Bij LeClerc, ook getankt, 1€43/ltr.
Dinsdag op de fiets naar de markt in Montalivet. Pita daar uiteraard 6 huitres met glaasje witte wijn, entre deux mers, ik alleen de wijn. Het goede bakkertje is er nog steeds, ook een redelijk goede cave met AOC uit Gaillan.
Vannacht een vreselijke onweersbui gehad, maar nu is het weer droog en zonnig, 's ochtends wel wat frisjes.

Wordt vervolgd.
Voorlopig geen foto's. Komen pas als wij thuis zijn.

UPDATE 28 SEPTEMBER 2008.

Hier dan eindelijk die aanvulling, alweer twee weken thuis, de onweersbui waarover ik hierboven sprak, was op 2 september, die hele week bleef het redelijk goed weer met zon, dat wel, maar toch wat frisjes, vooral ’s ochtends en later op de avond.
Eekhoorn hoog in de bomen gesignaleerd. Een mooie rode. Die worden toch wel schaars in Frankrijk, de bruine eekhoorn schijnt dominant te zijn. Op de andere kust is dat goed merkbaar, geen rode eekhoorn meer te bekennen. Al lang niet meer.
Goed, die lummel hier misdroeg zich, zat lekker te peuzelen... hoog in de bomen, bij ons of wat verder weg bij de buren, bleef steeds buiten schootsafstand, geen foto dus!
Of flitste van boom tot boom en maakte hier en daar herrie met een moedervogel, die fanaat haar nest bewaakte.

In september gebeurt er nog nauwelijks iets in Euronat. Wat buitenlanders, Engelsen en Duitsers vooral. Een groot bestand Fransen tegenwoordig, in de plaats van de vele Duitsers toen. Een soortgelijke ontwikkeling als in Spanje toen. Maar nu zijn velen weer aan het werk. Alle jonge(re) Fransen zijn weg, enkelen komen met de week-einden nog wel. Zullen beslist niet al te ver weg wonen. Het plein is dunnetjes bevolkt, de winkels beginnen kortere uren te draaien. Zo ook mijn cybercafé: door de weeks een dik uur ’s ochtends, da’s al.
Komt duidelijk ook omdat het weer niet daverend is. Vooral onze laatste week was echt slecht. Winderig en bewolkt, pas later in de middag kon de zon zich laten zien, uit de wind was het dan wel weer aangenaam, maar toch heel, héél anders dan wij gewend zijn.
“Tragische” bijkomstigheid. Voorjaar Méditerranée, najaar Médoc... hadden hier in het voorjaar moeten zijn en nu op de andere kust, dan hadden wij ruim voldoende zon gehad. ;-)

Bordeaux, behoort in oppervlakte tot de grootste steden in Europa, is de hoofdstad van Aquitanië. In het verleden was Aquitanië achtereenvolgens een Romeinse provincie, een koninkrijk en een hertogdom. De naam zou waterrijk gebied betekenen. Ook een groot deel van de hedendaagse regio Midi-Pyrénées hoorde bij die provincie.

Zus Renée woont sinds kort in Bordeaux. Wij erheen. De weg door de Médoc bracht geen verrassingen, ja hoor, ook regenachtig. De ringweg en het vinden van de juiste afslag bleken een hele opgaaf, al die drukte ben je niet meer gewend. En nergens een plek om even stil te houden. Verder een vriendelijke pompbediende die ons helemaal wilde laten omrijden. Gelukkig niet geluisterd.
Maar goed, het lukte allemaal, wij kwamen te bestemder plekke aan. Laat Renée nou juist(?) uit het raam hangen. “Ja, schuif je auto maar pal achter de mijne” riep zij vrolijk. Het ging kiele-kiele, een buurvrouw kon haar auto ook maar nèt achterlangs mijn trekhaak in haar garage zetten! Zag ik later. Begroeting bij de nieuwe voordeur, wij naar boven, drankje.
Renée ziet er goed uit – dank zij haar voettocht naar Compostella? – en is helemaal op orde. Schattig huisje, klein maar compleet, heel leuk en practisch gedaan. De eigenaar heeft zich echt uitgeleefd om alles optimaal te benutten.
Uitvoerige babbels uiteraard... èn een vreselijke gaslucht, die maar bleef en bleef en bleef.
Kreeg ik dus last van mijn knutselkriebels: gekeken (flessengas, zoals zoveel in Frankrijk), slang ingekort, hielp niet, het bleef stinken. Bleek de regelaar te zijn, die lekte langs de aansluiting op de gasfles. Maar heel handig die Fransen: palletje indrukken en je trekt de regelaar zo van de gasfles. Zuinige huisvrouw ook: zij had de gebruikte uit haar vorige huis meegenomen. Had een kraaknieuwe liggen. Fluks geplaatst, slang hierop aangesloten, wèg gaslucht!!!
Goede gastvrouw eveneens, had een giga-pan paella met daarbij een rode wijn van een vriendin met een eigen wijngaard. Tops!
Een heel gezellige dag geweest. Dank.
De rit naar huis ging een stuk vlotter, geen gezoek meer. Ja, wederom nat.

De laatste week wijn gehaald. Had al eerder ervaren dat mijn oude leverancier in Castelnau, “Le Prince Noire” définitivement fermé was, heel jammer, had erg goede (bewaar-) Médocs en vrac.
Dus mijn geheugen opgepord, de oude gegevens opgesnord, op een ochtend op herhaling geweest, routetje gereden en hier en daar geproefd. En besloten (en enkele dagen later ook gedaan) wijn te halen bij Cave Saint-Brice in Saint-Yzans de Médoc. Ongeveer 180 ha groot, langs het bredere gedeelte van de Gironde, ten Noorden van Saint-Estèphe. Hun 2006 gekocht à 2€90 de liter. Is best lekker. Inmiddels al gebotteld, moet nog even liggen.

Op het oog is er in de streek niet veel veranderd. Wat wèl veranderd is, is de samenstelling van de wijnen. Mikte men in het verleden voornamelijk op bewaren (zeker de grote chateau’s doen dat uiteraard nog steeds) met een 80% Cabernet-Sauvignon-druiven, 5% Cabernet Franc en de rest Merlot, tegenwoordig heb ik de indruk dat ze hier veel meer Merlot verwerken – zelfs 60% of meer – om de snellere drinkbaarheid te bevorderen, de slobberlust van de consument te bevredigen en natuurlijk de (buitenlandse) concurrentie het hoofd te bieden! Maar hun prijzen verlagen? Daar houden de Franse wijnboeren niet van! Zeker niet in deze streek.