CMS-MINI BIJ GERARD

Reuze gezellig was het weer,
onze minireünie, ditmaal bij Gerard.
Op het laatste moment was de aanloop wat hectisch.
Treinen verlaat, wie rijdt verder met wie, lukte allemaal.

Ik schreef het in de vorige blog, opeens klonk via-via een stem uit het verleden.
En verscheen een oud-klasgenoot, ik zocht hem vele jaren geleden.
Nooit vond ik hem en nu, bijna 60 jaar later, spraken wij elkaar weer!
Eigenlijk niet veel veranderd (neen Trees, die dikke brillenglazen heeft hij niet meer), kort en stevig, ja ouder, maar dat zijn wij allemaal toch?

Iedere minireünie is toch weer anders, de gehele groep telt ongeveer 15 koppen, maar niet iedereen kan altijd. Ditmaal? Een opsomming voor Hugo/Dodo, de verloren zoon.
Gastheer Gerard, met zijn Els, bijgestaan door dochter Karian (schrijf ik dit goed?) met haar schattige zoontje Pim! Lucy, Jane+Hans, Frank+Jane, Dodo/Hugo, Gertie, Oei Bing Jang, King, Gerrit Jan, Eric en zusje Dési, ikzelf. Denk dat ik allen genoemd heb.

Koffie met spekkoek en andere franje plus pandancake (Hans!)
“Hé”, vroeg Gerard zich af, “Helemaal geen thee?”
Eten? Royale gado-gadohap, met alles derop&deran.
De zuurkool en de boerenkool (sic) waren tevoren verdampt…
Ertussendoor natuurlijk de drankjes en al wat daarbij hoort.

Uiteraard allerhande uitvoerige babbels, in Dodo’s woorden uitbundig aan het epibreren geweest…
En zoals dat gaat wanneer je een oude bekende weerziet, dan borrelen oude herinneringen op.
Zoals Trees vroeg naar Dodo’s brillenglazen. Nou, toen dacht ik meteen aan Dodo in de klas.
Tijdens een moeilijk proefwerk. Klapte hij met veel misbaar zijn grote brillenkoker open. Lag altijd voor hem. Keek er in, pakte een doekje en riep luidop: “Even mijn brillenglazen poetsen”. Had intussen ook snel… jawel, spiekbriefje.

Of een andere keer, tegen een van de medeklasgenoten, tijdens een grote onderlinge rel, moest op de vuist beslecht worden. “Vechten? Prima! Wanneer? Na schooltijd? Kom maar op... Jouw baboe tegen mijn baboe!!!”

Zo verging de tijd met van alles en nog wat.
Ook dansen kwam aan bod. En de meisjes zouden en moesten Hans de podjo-podjo leren.
De juiste muziek wordt nog steeds naar gezocht.

Hoop dat b.g. niet al te onsamenhangend is. Sorry maar! (Ook een bekende kreet van toen).
Beetje haast. De koffers staan klaar, moeten nog gepakt.
Morgen weg, Thailand, lekker warrrem!