Toen… Maar zeker Nu!

Mijn middelbare schooltijd duurde wat langer dan voorzien, was zeer gedegen, ook vol leut… soms teveel, achteraf gezien! Dat ik dit onderwijs op meerdere scholen volgde zal er mede de oorzaak van zijn dat deze opleiding iets langer duurde... ;-)
2 jaar Den Haag, HBS Beeklaan. Klas 3 op de Gouv. HBS in Makassar. Tenslotte Djakarta, klas 4B (2x) en klas 5B, in 1953 geslaagd voor het concordante eindexamen.
Djakarta? Dat was op de C.M.S., voor mij de Chr. H.B.S. op Salemba.

Met een aantal oud-schoolgenoten heb ik nog steeds een goede en regelmatige band. Enkele malen per jaar hebben wij een (zoals wij dat noemen) mini-reünie, nu eens bij de een, dan weer bij de ander. Altijd heel gezellig en uiteraard ontbreekt een tropisch zoet en/of hartig hapje nooit.

Binnenkort weer. Bij een oud-klasgenoot zelfs. Dat je die nog hebt na zoveel jaar!
Maar zelfs meer. Als het lukt is er nóg een oud-klasgenoot bij: teruggevonden na meer dan 50, ja, ongelooflijk, na meer dan VIJFTIG jaar! Moet nog gebeuren. Schrijf ik een andere keer over.

Waarom mini- reünie? Nou, heel eenvoudig. Ieder jaar hebben wij nog steeds een “grote” reünie, al jaren, in Leiden. Wij zijn over heel wat landen uitgewaaierd. Velen wonen uiteraard in Nederland, nog steeds of weer, maar oud-CMSers kom je overal tegen: Indonesië, België, Frankrijk, Duitsland, Engeland en natuurlijk de Verenigde Staten, Canada, maar ook Zuid-Afrika en Australië
En … regelmatig duikt er wel iemand in Leiden op!

Nu wat anders. Beetje ruchtbaarheid voor een ander... mag toch wel, een enkel keertje?
Oud-schoolgenote riep mijn hulp in.
In haar woorden:

“Deze zes sprookjes zijn lang geleden geschreven door wijlen mijn vader… P. B. Renes. Op zolder lagen ze te verstoffen, ik vond dat ze een beter lot verdienden. De verhalen zijn vermakelijk en soms spannend, vooral voor mensen die Indonesië kennen."

Lezen dus. En, heel erg waar, ik las ze met veel plezier.

Uit een van die verhalen:

“… een heel eind hiervandaan heb ik een bamboebos gezien vol lekkere jonge poetjoeks (bamboespruiten). Daar gaan we heen. Kom, ik heb honger. Honger? Dat had Jumbo ook. Meteen “ stond hijn recht overeind op alle vier zijn lompe pootjes, veegde met zijn slurfje de slaap uit zijn ogen en daar gingen ze. Jamba liep op een drafje over een oud olifantenpad. Dat ging Jumbo veel te hard… “

Deze verhalen werden oorspronkelijk geschreven voor Indonesische kinderen vanaf 8 jaar en gaan, nu ik dit schrijf, mogelijk vertaald worden in het Indonesisch…

Een kijkje in de keuken? Zeker de moeite waard. Lees die zes verhalen allemaal.

Niet goedkoop. In eigen beheer gedrukt. Op de goede gok.
En daar kwamen (opeens) ook nog de verzendkosten bij, je kent dat wel.
Al met al meer geld dan je eerst dacht.
Maar zeker de moeite waard.

Reacties?

Hoor graag.
Corrie zeker. Meisje Renes. Kind van Pa Renes.
Toen.

Klinkt die naam bekend? Zeker reageren dan.
Ik speel alles naar haar door. Kan zij beter verwoorden dan ik nu.