GROENLAND

Wij zijn in Groenland geweest.
Daar ook gegeten, een prima lunch genoten.
Met Netty en Freek.
Hoe dat kwam?
Nou, zij heeft abo’s op diverse tijdschriften, o.a. op het gebied van allerlei lekkere dingen.
Ook waar je best eens een hapje zou kunnen eten.
Waar de kok zijn beste beentje voorzet, een leuk menu samenstelt, met bijpassende wijn, waarvan je dan op het week-end kunt komen genieten. Wel reserveren natuurlijk.

En dus togen wij afgelopen zondag met hen naar Groenland, in Driebergen.
Rustige rit, niet al te druk, niet al te ver rijden, Honda-tje snorde genoeglijk, prima weer, helemaal blij.
De dames afgezet en de wagen geparkeerd, wel iets verder weg dan eerst nodig leek, want aan beide zijden tegelijk parkeren, neen, dat ging niet, daar was het straatje iets te smal voor. Rijtje links, rijtje rechts, weer rijtje linkerzijde enzovoort.
Gezellig en smakelijk geluncht, lekker wijntje,
eenvoudige zaal, goed gevuld, niet te vol.
In de zomermaanden wel eens in Driebergen geweest?
O-ver-vol is het daar dan!
Daarna weer rustig huiswaarts en toen?

“Gaan wij nog even varen? Het is nog zulk mooi weer.” zei Netty.
Héél graag. En daar gingen wij weer. Wat drinkbaars en glazen bijeengepakt, Freek’s unieke boot in en met fluister-electro-motor héél, ja echt heel rustig het Westerpark in.
Toch heerlijk wonen zo aan het water. Even langs een buurman wat huizen verder om de nieuwe serre aan het water te bewonderen, niet thuis helaas. Verderop stond een andere buur van het uitzicht over het water te genieten, zijn vrouw bleek binnen druk bezig. Maar zij wilden beiden toch best mee. En dus met z’n zessen verder, het Westerpark in.
Prachtig! Mooie doorkijkjes, heerlijk rustig, vogels die zich nauwelijks aan ons stoorden, een enkele visser, voeren wij met een grote boog omheen.

Maar opeens, schrik en verontwaardiging! Op een oeverkant zat een hele grote groep ganzen, met jongen, al iets groter gelukkig. Wat gebeurde er? Die ganzen trokken zich steeds sneller terug naar een zijde. Wij zagen drie opgeschoten jongens, die steeds sneller naar de ganzen liepen. Op een holletje op het laatst. Grote agitatie bij de ganzen, zij vluchtten in paniek het water in, ook de jongkies.
Eén gansje bleef achter, vermoedelijk ineengedoken tegen het gras aangedrukt. En werd door een van de drie kerels gevangen. Met zijn buit in beide handen wilde hij naar zijn vrienden terug, maar liet het gansje verschrikt los toen wij met zijn allen vanuit de boot woedend begonnen te schreeuwen. Het gansje vluchtte fladderend het water in.
En de “held” raakte nog in discussie met een wandelend stel op de andere oever.
Zijn vrienden hielden zich daar verre van. Zij waren meteen al achter een grote bossage weggekropen. Alles liep gelukkig met een sisser af.

Wij konden verder niets doen, vervolgden onze waterreis. En genoten opnieuw van de rust en de stilte om ons heen. En van de heerlijke zonnewarmte door het (doorzichtige) dak van de boot heen.
Tegenliggers?
Nauwelijks. In het begin een bootje; een enkele waterfiets toen wij in de buurt van de bowling kwamen. Tenslotte een meiske dat met boot en al zowat in het riet kroop omdat ze nog niet zo goed kon sturen.

Langzamerhand richting veilige haven. Daarna huiswaarts.
O ja, voor en na de boottocht nog een paar shotjes gemaakt in de voortuin van N&F’s “stulpje”.
Dat was weer een prachtdag, een veelzijdige, maar bovenal heel gezellige dag.
En dat is goud waard!