MET DE TREIN NAAR UTRECHT: HCC!DAGEN 2006.

Gisteren met John en Dick in Utrecht geweest,
naar de HCC!dagen 2006, dat jaarlijkse, grote, driedaagse computerevenement.
Met de trein, jawel, éénmaal per jaar (en meestal niet meer dan dat) reis ik met de trein, retourtje Utrecht, met John, sedert een aantal jaren gezellig aangevuld met Dick, die vanuit Den Haag vertrekt. Vraagt enige logistiek, maar dat is tegenwoordig geen probleem.
Even op het internet de NS-dienstregeling raadplegen, tijden en de juiste trein prikken en doorgeven aan de anderen.
Deden wij vorig jaar ook al. Klopte precies, maar John en ik stonden op het verkeerde perron te kletsen, ontdekten dat wij verkeerd waren, spoedden ons naar het goede perron. Te laat! De trein was al weg… en Dick wachtte gelaten op Utrecht Centraal tot wij er een half uur later aankwamen. En dan te bedenken dat Zoetermeer maar twee perrons telt…

Dit jaar verliep alles vlekkeloos!
De avond tevoren voor John en mij de kaartjes gehaald, naar de Mandela-brug gefietst, met de fiets de roltrap op, nu geen probleem meer, de eerste keer wel erg vreemd: remhendels krampachtig aangeknepen en zo.
Midden op de brug een prachtig NS-loket. Helaas, helemaal leeg tegenwoordig. Daarvoor in de plaats een zeer nuttige pin-automaat, wel van alle kanten tegelijk te gebruiken. Onpersoonlijk efficiënt.

John en ik waren op tijd, op het juiste perron, zoveel mogelijk naar achteren, want Dick zou in de achterste wagon zitten. En alles klopte, gezellig babbelend vingen wij de reis aan en zagen het landschap voorbijflitsen. Sneltrein, eindpunt Arnhem, dus weinig stops. Toen weer een stop, de trein liep leeg en wij kletsten gezellig door tot wij ons realiseerden dat de trein helemaal leeg was en wij op Utrecht Centraal stonden! Als de d… naar buiten gesneld. Waren anders in Arnhem beland.

Nu konden wij gewoon met het stroompje mee naar de Jaarbeurs toe. Het leek nogal rustig. Valse schijn, binnen was het echt niet rustig, als vanouds drommen bezoekers, misschien wat minder dan vorig jaar, maar je moest je regelmatig tussen de mensen doorpersen.
Gingen eerst op zoek naar de DOSgg-stand in de ruime HCC-“hoek” waar de vereniging zich in alle geledingen presenteert.
Lopen daar al tussen de HCCstands, zie ik bij een kruising links in de verte de DOSgg schemeren, kijk achterom, zie Dick en John achter mij, sla dus linksaf en beland bij het DOSgg-eiland, kijk weer achterom en… zie géén Dick en John meer. Die waren op een kaartje turend doorgelopen. Ik wachtte een poosje, ging toen maar vast in een lange rij wachtenden staan om een DVD+CDrom te bemachtigen, pakte mijn mobieltje, belde en hoorde toen dat zij ook al op de stand beland waren, “die duikt wel op” dachten (net als ik eerder) en John een 10, 15 meter verderop ook al in een rij stond… om een kop koffie te bemachtigen! Eind goed, al goed. De koffie was prima. En gratis. Maar een plas plegen is een luxe, kost 50 eurocent!

Uiteraard dromden wij langs meerdere stands en kochten wij spullen die wij toch nodig hadden, maar die vroegere, hijgerige jacht op koopjes is er natuurlijk niet meer. Het hele jaar door kan je tegenwoordig ook thuis voor een goede prijs terecht.
Een poosje later ontworstelden wij ons aan de massa en de hitte.
Warm dat het daar was!

De thuisreis was zonder verdere avonturen. Konden allemaal zitten. Heerlijk, na al die uren slenteren.