Os 75!

Vorig jaar werd Pita 75.
Je staat er bij stil, gezellig gevierd.
En de dagen nemen weer hun loop, het jaar vliegt voorbij.
Kerst komt en gaat, de jaarwisseling 07->08 beleef je.
Dan heb je je “hèhè-effe-bijkomen-dagen”. En opeens is het maart.
Maart 2008! Word ik 75. En toen begon het geregel.
Die kinders hebben het allemaal even druk.
Wilde namelijk in stijl, maar toch gezellig, uit dineren met ze.
Er kwam een oplossing, zondag 16 ging niet. Renée cursus, Barbra een shoot, Marc (ex) New York. Savelberg (Voorburg) gesloten, elke zondag en maandag, al jaren, was mij door het hoofd gegaan (toch de leeftijd?)
Zaterdag 15 dus, gelukkig voor iedereen oké. Gauw geboekt, voor zes, misschien maar vijf. ’s Avonds acht afgesproken.

Beetje dingetjes voorbereid – de boodschappen waren al gedaan – vrijdagavond en zaterdag-, zondagmorgen. Voor de zondag. Ook voor Annette. Die is de maandag jarig. (Stuk – is ze ook – jonger!) Wilde uiteraard weer niets hebben. Zei Pita: “Wil ik een hapje meebrengen voor je dames-ochtend+ op maandag?” “Graag”. En dus haalde ik een kilo-tje of wat extra kippen-borrelhapjes. Kruiden, twee plateaus in de oven en een anderhalf uur later was dat klaar. Na goed afkoelen alles in de Liebherr, -18º C, veiliger toch?
Zo ook de basis voor een nasi gorenghap klaargemaakt, voor de zekerheid, weet niet precies wie er komen. “Wij zijn gewoon thuis” ten antwoord op “die” vraag.
Pita krupuk en emping gebakken, ik wat verdere franje om de nasi goreng gemaakt. Stukjes tja siu fijngesneden en zo meer. Ja, die nasi goreng ziet er weer eens anders uit, kipbasis + tja siu + (rauwe) doppers + peultjes + + + en geurige nasi kuning i.p.v. gewone rijst. Sambal. Met daarbij die krupuk en emping, gegrilde ayam besengek, stukjes gekruid, gegrild vlees, s.g. telor, udang wotiap, alles heel droog uiteraard, niet lekker toch, natte troep bij de nasi goreng? Feest immers?

Intussen en passant ook de bievenbus geleegd, kaarten van Fritz, Geraldine, Nel natuurlijk en Aat, Wies, Marilynn, Arina, Wil, Elly&Jan, Thea&Eugene en weet ik veel. Ook mailtjes uiteraard en twee daarvan ben ik heel erg blij mee: van Rondang en van Trees. CMS-klasgenoten, toen, lang geleden in Jakarta en ook nog even oud dit jaar. Over een aantal maanden zijn wij samen 225 jaar. Met Pita er bij is dat dan 300+1 jaar!!! Can you imagine? O, niet te vergeten, mijn Zweedse nicht Louise stuurde een mail in keurig Engels. Klasse! Niet zo lang geleden sprak ze nauwelijks een woord. En zij schreef daarna dat zij haar Engels nog meer aan het oppoetsen is.
En Hyves krabbels kreeg ik, ja zit ik ook nog op, al ben ik daar dan niet echt actief. Heb ik maar 13 contacten, waarvan enkele “slapend”. Maar van de jongkies kwamen gezellige goede wensen binnen. Prachtig.

Goed. Zaterdag rond vijven kwamen Oet en Marc afzakken, uit Düsseldorf via hun buiten in Het Grote Bos, bij Driebergen, waar ze hun poezen eerst hadden ondergebracht. Zoals je weet (denk ik) zijn die vachtloos, dus moeten zij echt warm en goed geïnstalleerd worden.
De boys zien er goed uit, kwamen vrolijk binnenstappen. Wilden wel een kop koffie, een bescheiden drankje en iets kleins te knabbelen, in afwachting van het grote werk wat uurtjes later. Gaf me de gelegenheid Marc een 2004 Médoc, St. Estèphe, te laten proeven, een paar jaar eerder op de kop getikt bij… echt waar, de Aldi! Nog een beetje hard, nog een tiental jaren bewaarbaar, na een poos chambreren al heel goed. Vond Marc ook. Goedgekeurd dus voor de zondag. Ennnne, te schenken uit die mooie karaf met-die-prachtige-breed-ronde-buik die de kinders ons in Brugge gaven. Zo!!!

Bij Savelberg Restaurant kwamen wij omstreeks kwart voor acht binnenstappen, daar staan dan altijd enkele gedienstigen die met veel strijkages (leuke hoor) de deur voor je openhouden.
Glazen voorruit, zij zien je aankomen. Wij werden niet veel later gevolgd door Barbra en Renée als laatste.
In afwachting van de anderen namen wij met zijn vieren eerst een drankje, Pita een sherry for old times sake, en ik een Chivas on the rocks, gewoon omdat ik dat lekker vind. Met daarbij een attentie van het huis. Gevarieerde amuses. En toen ons groepje compleet was ging er uiteraard een fles champagne open! En werd mij het cadeau door de kinders aangeboden. Een prachtige badjas, zwart, merk Pellevävere, héél fijn Fins katoen, werkelijk heel mooi. Lange mouw, (voor het gemak & de vlotheid) tweemaal omgeslagen. Past prima, ben ik erg blij mee, dank nogmaals.
En dan te bedenken dat het met een yukata begon, door mij vele jaren voor yukatan uitgemaakt, ten onrechte. Die oude van mij viel van ellende uit elkaar, na vele jaren trouwe dienst.

Aan tafel. Niet veel over te zeggen. Eigenlijk alles! Weer eens sprakeloos. In één woord, alles even goed, prima verzorgd, uitstekend geserveerd en toegelicht door (veel) stagières, dat merkte je o.a. door de leeftijd en de een enkele keer lichte, nauwelijks merkbare hapering bij de toelichting op de geserveerde gang.
Gevarieerde gangen, waaronder zeeduivel, als hoofdgerecht lamsrack.
Met wijnarrangement, van Vouvray tot een (voor mij) stevige Médoc. En wat ons ook opviel, vóór het einde al voelde je dat je genoeg gegeten had, dat is wel eens anders geweest.
In de lounge goede koffie, heerlijke espresso, een zoete versnapering, een sigaretje voor Marc. En overal schilderijen van Willy What’s-his-Name zaliger. Niet echt mijn smaak, heeft niets met de prijs te maken.

Zondag? Hadden wij alle tijd om bij te komen van het eetfestijn. Klokke vijf, welkom-welkom-welkom, kwamen Netty&Freek en Willy&Dick gelijktijdig binnenstappen, een poos later ook Alexandra&Jaap. En zaten wij dus met z’n achten genoeglijk te babbelen en te knabbelen, uiteraard met ieder zijn/haar juiste drankje.

Geen verdere opsomming, wel even de trotse melding dat de pandan-cake goed gelukt was, de aangeklede nasi goreng bijna geheel verdween, het versierde meer-chocoladen-ijs tot tweemaal toe snel wegsmolt…”er zit toch wat likeur overheen?” merkte Jaap op… jawel en ook nog pure choco-pellets, de koffie gretig genuttigd werd en Alexandra&Netty geweldig tekeer zijn gegaan in de keuken, er was voor mij na afloop nauwelijks meer iets te doen! Heerlijk was dat.

Zo vier je met plezier nog eens het begin van je 75ste levensjaar!