KERST 2006 – 2.

Kerst 2006: Wat me echt opvalt, wat ik dit jaar mis – niet echt hoor – zijn al die wel of niet verlichte raam-, balkon- en pui-versieringen die je rondom zo uitbundig zag de afgelopen jaren. In Den Haag, maar ook hier in Zoetermeer. Reden? Geen idee! De economie draait steeds beter, zeggen ze. Dat heeft er dus kennelijk niets mee te maken!

Zoals ik al eerder zei, op eerste Kerstdag, wat later in de middag togen wij Den Haag-waarts, naar Renée en Marilynn.
Moeder Wies was er. En Eugene en Betty, zij brachten een heerlijk kaasplateau mee, dat goed van pas kwam bij de drankjes. Voor ieders “eigen” drankje was gezorgd. En de juiste nootjes waren er en dàt weet ik altijd bijzonder te waarderen.

Het is toch heel gezellig als je met wat minder mensen bijeen bent. In die kleinere kring heb je veel meer onderling contact en gelegenheid om met een ander van gedachten te wisselen. Na dit genoeglijke, uitgebreide samenzijn gingen wij uiteraard aan tafel – met Kerst wordt er toch altijd gegeten? – en vonden ons juiste plekje. Naast de kerstboom. Met uitzicht op de prachtige nieuwe schuur. Trouwens, de tuin ziet er nog best goed en appetijtelijk groen uit. Uiteraard is het wel errug fris, veel grijze luchten en vroeg donker, geen echt winterweer.. ach ja, een witte Kerst is in Nederland veelal een rara avis.

Na een kort, innig dankwoord van Marilynn gingen wij genieten van wat de meisjes gekokkereld hadden. Niet verkeerd. Wel eens van truffel aardappels gehoord? (Vanwege de vorm). Hebben een blauwe kleur. In stukken gesneden, “in de olie” en in de oven. Heerlijk! Bij een prima lamsbout. Niet echt rosé volgens Marilynn, komt waarschijnlijk door hun wat hetere electrische oven. Merken wij zelf ook. En wat denk je van rode kool met wijn klaar gemaakt? Ooit geprobeerd, of zelfs maar aan gedacht? Nou ja, het moge duidelijk zijn dat wij van al dat lekkers uitbundig hebben genoten.
Ook van het toetje en koffie en knabbel en zoets toe.
Dat wordt weer lijnen na Nieuwjaar!!!

Tenslotte. Niet al te laat naar huis. Wéér alcoholcontrole onderweg. Net als een vorige keer dat we van de meisjes kwamen. Wéér blazen, wel drie keer, want ik blies niet goed, niet hard of niet constant genoeg … valt ook niet mee met mijn oude hooikoortslongen.
Kortom, de derde keer was uiteindelijk wèl goed genoeg en met de zegen van de politie-vrouwe konden wij opgelucht – het doet je toch altijd wel wat – onze weg naar huis vervolgen, waar wij zonder verdere verwikkelingen veilig aankwamen.

Met Oud en Nieuw gewoon thuis, lekker rustig. Al dat gesjouw hebben we tenslotte volop uitgeleefd in onze jonge(re) jaren. En Pita vindt dat geknal om je heen als je na twaalven op stap gaat maar heel erg eng…

Love you all, beste wensen voor 2007 !